Mikołaj Komchis (ur. 13 września 1621, zm. 15 czerwca 1652) - cesarz Rzymian w latach 1640-1652. Jedyny syn Piotra i Euniki Angelos.
Młodość[]
Urodził się w Konstantynopolu. W przeciwieństwie do ojca wychowywanego przez niańkę, nim opiekowała się matka. Znał grekę oraz ormiański, w stopniu podstawowym posługiwał się perskim i aramejskim.
W wieku 15 lat udał się na szkolenia na uniwersytet. Czas, w którym przyszło mu spędzić młodość był okresem wojny z Persami. Musiał je przerwać w wieku 19 lat, gdyż z powodu śmierci ojca, przejął władzę w cesarstwie.
Panowanie[]
Koronacja odbyła się w Hagii Sofii 10 czerwca 1640. W tym dniu poślubił austriacką księżniczkę Matyldę Habsburżankę. W chwili objęcia rządów cesarstwo stało na granicy upadku. Spora część armii została rozdrobniona, w Azji Mniejszej Persowie zdobywali coraz więcej miast. Cesarz rozpoczął reorganizację sił zbrojnych, aby stawić czoła najeźdźcom w okolicach Nikomedii. Odniósł tam znaczące zwycięstwo nad wykończonymi oblegającymi. Po bitwie wynegocjował również rozejm na cztery lata, podczas którego sformowano armię do kontrofensywy.
Persowie wycofali się z Anatolii, czekając na ruch przeciwnika. W trakcie trwania zawieszenia broni cesarz zarządził rozpoczęcie odbudowy azjatyckiego wybrzeża Morza Egejskiego. Przebudowano fortyfikacje m.in. Nikomedii, Filadelfii, Smyrny i Efezu. Potwierdzono sojusze z Jagiellonami i Francją. Nawiązano również wtedy bliższe handlowe z krajami Dalekiego Wschodu za pośrednictwem drogi morskiej z Egiptu. Wtedy również na trwałe w Romanii zagościła herbata.
W 1645, przygotowując się do rozpoczęcia kampanii, mianował swoją żonę współcesarzem, co było ewenementem na skalę historii cesarstwa. Armia została zebrana w Kapadocji, a stamtąd, w kwietniu 1646, wyruszyli w kierunku Antiochii. W okolicach Aleksandretty napotkano siły Persów. Starcie zakończyło się całkowitym zwycięstwem Rzymian. Po bitwie oswobodzono stolicę Syrii.
Eufrat przekroczono w pobliżu miasta Deir i wkroczono do Mezopotamii. Tam armia została podzielona, jedna część pod dowództwem Jana Teosa, wyruszyła oswobodzić Mosul i zdobyć Arbellę, natomiast druga część, którą dowodził cesarz skierowała się w kierunku Bagdadu.
Oblężenie miasta rozpoczęło się w połowie czerwca, Mikołaj osobiście dowodził armią, zgodnie z zaplanowaną przez niego taktyką, nie przeprowadzano szturmów, starano się zmusić obrońców do kapitulacji.
W międzyczasie Jan Teos rozgromił wojska perskie, zmierzające na odsiecz oblężonemu Bagdadowi, w okolicy al-Mada'in (Ktezyfon). Jego armia przybyła z pomocą oblegającym na początku lipca. Mimo użycia artylerii i kurczących się zapasów żywności, obrońcy nie zamierzali się poddać. Dlatego też cesarz zarządził generalny szturm 19 lipca. Po upływie kilku godzin zdołano przejąć większość miasta.
W ciągu kolejnego miesiąca przejęto resztę ważniejszych miejscowości w Mezopotamii m.in. port w Basrze.
| Cesarze Rzymscy od 1453 | |
| Kursywą oznaczono współcesarzy | |
| 1453-1652: | Maksymilian I • Jan IX • Jerzy • Maksymilian II • Franciszek I • Jan X • Demetriusz I • Jakub • Piotr • Jan XI • Mikołaj • Matylda |
| 1652-1805: | Stefan • Jakub II • Jan XII • Jan XII • Kosma I • Grzegorz I• Anna• Dawid I • Zenon II • Dawid II |
| 1805-dzisiaj: | Kosma II • Aleksy VI • Franciszek II • Marcin • Jan XIII • Michał X • Konstantyn XII • Michał XI • Bazyli III • Kleofas • Herakliusz III
Plik:Stub.svg Ta strona to zalążek artykułu. Możesz pomóc Bizancjumalternative Wiki rozbudowując ją!
|
